Diablo III Launcher Story

Diablo III Launcher Story
Below are the images and the story that goes with them that you will see while installing the game. The pictures are in order 1 to 23 from left to right. If you see a language missing that you want, let me know in the comments and ill try to get it added.








DiabloFans Quote:


English

  • 01 : Stay awhile and listen... My name is Deckard Cain. I am the last of the Horadrim, a secret order that was assembled to protect humanity from the demonic forces of the Burning Hells.
  • 02 : Yet I grow old, and I must pass down my knowledge. Mankind must never forget our struggles against the Lords of Hell, for they will not rest until they hold sway over all.
  • 03 : The Prime Evils--Diablo, Baal, and Mephisto--once wreaked havoc on our world, before the Horadric order was formed to hunt them down and imprison their essences within enchanted soulstones.
  • 04 : Buried beneath the town of Tristram, Diablo's soulstone lay undisturbed for generations... until the fateful day he was released and our holy cathedral was transformed into a gateway to the Hells.
  • 05 : The Lord of Terror drove our good king Leoric to madness and possessed his youngest son, Albrecht. With Leoric's mind poisoned and Diablo's minions prowling the night, chaos and fear gripped Tristram.
  • 06 : Just when we had given in to despair... hope emerged. Leoric's eldest son, Aidan, returned from abroad and pledged to vanquish the demonic evil that had turned our lives into an unending nightmare.
  • 07 : He stormed into the labyrinth beneath Tristram's cathedral and vanquished the Lord of Terror himself. We all heard the demon's terrible death-cry echoing up from the cursed depths.
  • 08 : Tristram was saved, and at last we knew peace. But where our torment had ended, Aidan's had just begun. He seemed distant... troubled by some unseen burden. Then one day, he simply vanished.
  • 09 : Following his disappearance, a new wave of demons ravaged Tristram. With no one left to defend us, the town was reduced to ashes. My friends... were butchered and raised from the dead.
  • 10 : I alone was spared, caged and forced to witness Tristram's defilement. I thought I would die there in the ruins of my home, but I was rescued by a group of brave heroes.
  • 11 : They spoke of a great darkness stretching toward the east, and I knew in my heart it was Aidan. This once-valiant man, who became known as the Dark Wanderer, had succumbed to evil...
  • 12 : After Diablo's fall, Aidan had thought to contain the demon lord's essence within himself. While his intentions were noble, the Lord of Terror's oppressive will overwhelmed him.
  • 13 : My new comrades raced to Lut Gholein and learned of the Wanderer's plan to free Baal, the Lord of Destruction, from his prison beneath the nearby desert. Yet they arrived there too late...
  • 14 : Baal's tomb was empty save for Tyrael, the archangel of Justice and a member of the Angiris Council, which ruled over the High Heavens. He too had learned of Diablo's journey east.
  • 15 : Tyrael implored the heroes to track down the two Prime Evils in the Temple City of Travincal and stop them from liberating their infernal brother, Mephisto, the Lord of Hatred.
  • 16 : Although the mortals followed Tyrael's guidance, the demon lords still succeeded in reuniting. It was then that Diablo assumed his true demonic form, shedding the last vestiges of Aidan's humanity.
  • 17 : Undaunted, my companions pressed on, slaying Mephisto and recovering his soulstone. They then pursued Diablo into the Burning Hells, where he had begun amassing his loyal demonic followers.
  • 18 : There, in realms where no mortal had trod, the fearless champions defeated the Lord of Terror. Upon the Hellforge, they sealed their victory by destroying the soulstones of Diablo and Mephisto.
  • 19 : With the heroes focused on his brethren, Baal marched an unholy army to Mount Arreat, site of the immense Worldstone. By corrupting this sacred artifact, he hoped to turn all of mankind to evil.
  • 20 : At the mount's summit, my comrades narrowly triumphed over the Lord of Destruction, but not before Baal had tainted the Worldstone. Humanity, it seemed, was doomed...
  • 21 : Tyrael believed that only one drastic act would spare mankind from damnation. And so he hurled his sword, El'druin, into the Worldstone, shattering the crystal and igniting a catastrophic explosion.
  • 22 : I cannot help but wonder what the price of Tyrael's action will be. Did he save our world, or did he merely consign it to some grim and unseen fate?
  • 23 : Despite the victories over the Prime Evils, I sense a darkness approaching. Two Lords of Hell remain--Azmodan and Belial--and I fear it is they who herald the coming End of Days.[
Spanish

  • 01 : Quédate un rato y escucha... Me llamo Deckard Caín. Soy el último miembro de los Horadrim, una orden secreta cuyo propósito es proteger a la humanidad de las fuerzas diabólicas de los Infiernos Abrasadores.
  • 02 : Pero los años no pasan en vano y debo transmitir mi conocimiento. La humanidad no debe olvidar nuestra lucha contra los Señores del Infierno, pues no descansarán hasta que nos esclavicen a todos.
  • 03 : En otro tiempo, los demonios mayores, Diablo, Baal y Mephisto asolaron nuestro mundo, antes de que la orden horádrica se fundara con el fin de darles caza y confinar sus esencias en las piedras de alma encantadas.
  • 04 : Sepultada bajo la ciudad de Tristán, la piedra de alma de Diablo permaneció intacta durante generaciones... hasta el fatídico día en que fue liberado y nuestra sagrada catedral se transformó en un portal a los infiernos.
  • 05 : El Señor del Terror condujo a nuestro piadoso rey Leoric a la locura y poseyó a su vástago más joven, Albrecht. La mente envenenada de Leoric y el acoso nocturno de los esbirros de Diablo propiciaron que Tristán cayera presa del caos y el miedo.
  • 06 : Justo cuando lo dábamos todo por perdido… resurgió la esperanza. El primogénito de Leoric, Aidan, regresó de tierras lejanas y juró vencer al mal demoníaco que había tornado nuestras vidas en una pesadilla sin fin.
  • 07 : Irrumpió en el laberinto que se halla bajo la Catedral de Tristán y abatió al mismísimo Señor del Terror. Todos escuchamos el eco de los alaridos agónicos del demonio procedente de las profundidades malditas.
  • 08 : Tristán estaba a salvo y al fin hallábamos la paz. Pero al mismo tiempo que nuestro tormento tocaba a su fin, el de Aidan comenzaba. Parecía distante... afligido por una carga invisible. Un día, desapareció sin más.
  • 09 : Tras su desaparición, una nueva horda de demonios azotó Tristán. Sin nadie que nos defendiera, la ciudad fue reducida a escombros. Mis amigos... fueron masacrados y alzados de entre los muertos.
  • 10 : Solo quedé yo. Me enjaularon y me forzaron a presenciar la corrupción de Tristán. Pensé que vería el fin de mis días allí, en las ruinas de mi propio hogar, pero un grupo de audaces héroes me rescató.
  • 11 : Hablaban de una gran oscuridad que se extendía hacia el Este; algo en mi interior me decía que se trataba de Aidan. Este hombre, otrora valiente y ahora conocido como el vagabundo oscuro, había sucumbido al mal...
  • 12 : Tras derrocar a Diablo, Aidan pensó que podría contener la esencia del señor demoníaco en su interior. Pese a que sus intenciones eran nobles, la voluntad opresora del Señor del Terror acabó por doblegarlo.
  • 13 : Mis nuevos camaradas se apresuraron hasta Lut Gholein, donde descubrieron que el vagabundo planeaba liberar a Baal, Señor de la Destrucción, de su prisión bajo los desiertos cercanos. Mas llegaron demasiado tarde...
  • 14 : En la tumba de Baal solo quedaba Tyrael, Arcángel de la Justicia y miembro del Consejo de Angiris, que gobernaba los Altos Cielos. Él también estaba al tanto del viaje de Diablo hacia el Este.
  • 15 : Tyrael imploró a los héroes que buscaran a los dos demonios mayores en la ciudad templo de Travincal y que impidieran la liberación de su infernal hermano Mephisto, Señor del Odio.
  • 16 : A pesar de que los mortales siguieron las indicaciones de Tyrael, los señores demoníacos lograron llevar a cabo su reencuentro. Fue entonces cuando Diablo adoptó su verdadera forma demoníaca y se libró de los últimos vestigios de humanidad de Aidan.
  • 17 : Imperturbables, mis compañeros siguieron adelante, asesinaron a Mephisto y recuperaron su piedra de alma. Persiguieron a Diablo hasta los Infiernos Abrasadores, donde había comenzado a congregar a sus leales seguidores demoníacos.
  • 18 : Allí, en aquellos reinos inexplorados por pie mortal, los osados campeones derrotaron al Señor del Terror. Sellaron su victoria en la Fragua del Infierno, donde destruyeron las piedras de alma de Diablo y Mephisto.
  • 19 : Al tiempo que los héroes se ocupaban de sus hermanos, Baal marchó con un ejército impío hasta el Monte Arreat, cuna de la inmensa Piedra del Mundo. Pretendía corromper este sagrado artefacto con la intención de que la humanidad entera abrazara el mal.
  • 20 : En la cima del monte, mis compañeros se alzaron con una ardua victoria frente al Señor de la Destrucción. Sin embargo, Baal ya había corrompido la Piedra del Mundo. La humanidad parecía estar condenada...
  • 21 : Tyrael creía que solo un acto drástico redimiría a la humanidad de la condena eterna. Y así, lanzó su espada, El'druin, contra la Piedra del Mundo, lo que hizo añicos el cristal y provocó una catastrófica explosión.
  • 22 : No puedo evitar preguntarme cuáles serán las consecuencias del acto de Tyrael. ¿Salvó nuestro mundo o lo ha entregado a un desolador y desconocido sino?
  • 23 : A pesar de haber salido victoriosos frente a los demonios mayores, siento que la oscuridad se aproxima. Quedan dos Señores del Infierno, Azmodan y Belial, y me temo que son ellos los heraldos del Final de los Tiempos.
Italian

  • 01 : Prestatemi orecchio... Mi chiamo Deckard Cain e sono l'ultimo degli Horadrim, un ordine segreto nato per proteggere il genere umano dalle forze demoniache degli Inferi Fiammeggianti.
  • 02 : Tuttavia, sto invecchiando e devo tramandare il mio sapere. L'umanità non dovrà mai dimenticare la nostra lotta contro i Signori dell'Inferno, poiché essi non avranno requie finché non ci avranno soggiogati tutti.
  • 03 : I Primi Maligni, Diablo, Baal e Mefisto, un tempo portarono la devastazione nel nostro mondo, prima che l'ordine horadrico venisse fondato allo scopo di dar loro la caccia e imprigionarne le essenze in Pietre dell'Anima incantate.
  • 04 : Sepolta sotto la cittadina di Tristram, la Pietra dell'Anima di Diablo rimase indisturbata per generazioni... fino al giorno fatale in cui egli fu liberato, e la nostra sacra cattedrale venne trasformata in un portale per gli inferi.
  • 05 : Il Signore del Terrore condusse alla pazzia il nostro buon re Leoric e prese possesso del suo figlio più giovane, Albrecht. Con l'avvelenamento della mente di Leoric e l'imperversare notturno dei servi di Diablo, Tristram precipitò nel caos e nella paura.
  • 06 : Ma proprio quando stavamo per cedere alla disperazione... emerse la speranza. Il primogenito di Leoric, Aidan, tornò da terre lontane e giurò di sconfiggere il male di origine demoniaca che aveva trasformato le nostre vite in un incubo senza fine.
  • 07 : Egli si precipitò nel labirinto sotto la cattedrale di Tristram e sgominò lo stesso Signore del Terrore. Noi tutti udimmo il terribile urlo di morte del demone salire echeggiando dalle profondità maledette.
  • 08 : Tristram era salva, e finalmente conoscemmo la pace. Ma se il nostro tormento era finito, quello di Aidan era appena all'inizio. Egli appariva distante... oppresso da un fardello invisibile. Poi un giorno, scomparve nel nulla.
  • 09 : In seguito alla sua scomparsa, una nuova ondata di demoni si riversò su Tristram. Senza nessuno rimasto a difenderla, la città fu ridotta in cenere. I miei amici... vennero massacrati e trasformati in morti viventi.
  • 10 : Io solo fui risparmiato, incarcerato e costretto ad assistere alla devastazione di Tristram. Pensavo che sarei morto lì, nelle rovine della mia abitazione, ma fui salvato da un gruppo di coraggiosi eroi.
  • 11 : Essi riferirono di una grande oscurità che andava estendendosi verso est, e il mio cuore capì che si trattava di Aidan. Quell'uomo un tempo valoroso, divenuto noto come l'Oscuro Viandante, aveva ceduto al male...
  • 12 : Dopo la caduta di Diablo, Aidan aveva creduto di poter contenere in sé l'essenza del signore demoniaco. Per quanto le sue intenzioni fossero nobili, l'oppressiva volontà del Signore del Terrore ebbe la meglio su di lui.
  • 13 : I miei nuovi compagni raggiunsero Lut Gholein e appresero che il Viandante intendeva liberare Baal, il Signore della Distruzione, dalla tomba sotto i vicini deserti in cui era imprigionato. Il loro arrivo, tuttavia, fu tardivo...
  • 14 : La tomba di Baal era vuota, se non per la presenza di Tyrael, arcangelo della Giustizia e membro del Concilio di Angiris che governava il Paradiso Celeste. Anch'egli aveva saputo della presenza di Diablo a oriente.
  • 15 : Tyrael implorò gli eroi di trovare i due Primi Maligni nella città sacra di Travincal e di impedire che liberassero il loro infernale fratello, Mefisto, il Signore dell'Odio.
  • 16 : Benché i mortali avessero seguito il consiglio di Tyrael, i signori dei demoni riuscirono a ricongiungersi. Fu allora che Diablo assunse la sua vera forma, riducendo a brandelli le ultime vestigia dell'umanità di Aidan.
  • 17 : Imperterriti, i miei compagni non si diedero per vinti, uccidendo Mefisto e recuperandone la Pietra dell'Anima. Quindi inseguirono Diablo negli Inferi Fiammeggianti, dove egli aveva iniziato a radunare i suoi demoniaci seguaci.
  • 18 : Lì, in reami dove nessun mortale aveva mai messo piede, gli intrepidi campioni sconfissero il Signore del Terrore. Presso la Forgia Infernale, essi sigillarono la propria vittoria distruggendo le Pietre dell'Anima di Diablo e di Mefisto.
  • 19 : Mentre gli eroi erano concentrati sui suoi fratelli, Baal guidò un'empia armata al monte Arreat, dov'era custodita l'immensa Pietra del Mondo. Corrompendo questo sacro artefatto, sperava di convertire al male tutta l'umanità.
  • 20 : Sulla sommità del monte, i miei compagni trionfarono a fatica sul Signore della Distruzione, ma non prima che Baal avesse corrotto la Pietra del Mondo. L'umanità, a quanto pareva, era condannata...
  • 21 : Tyrael ritenne che solo un'azione drastica avrebbe risparmiato il genere umano dalla dannazione. E così scagliò la sua spada, El'druin, contro la Pietra del Mondo, mandando in frantumi il cristallo e scatenando una catastrofica esplosione.
  • 22 : Non posso fare a meno di chiedermi quale sarà il prezzo dell'atto di Tyrael. Ha salvato il nostro mondo o l'ha semplicemente condannato a un destino oscuro e incerto?
  • 23 : Nonostante le vittorie sui Primi Maligni, percepisco l'approssimarsi delle tenebre. Restano due Signori dell'Inferno, Azmodan e Belial, e temo saranno loro a proclamare l'avvento dell'Ultimo Giorno.
French

  • 01 : Restez un instant et écoutez… Je m’appelle Deckard Cain. Je suis le dernier des Horadrims, un ordre secret créé pour protéger l’humanité des forces démoniaques des Enfers.
  • 02 : Je me fais vieux et je dois transmettre mon savoir. L’humanité ne doit jamais oublier le combat que nous livrons aux seigneurs des Enfers, car ils n’arrêteront jamais d’essayer de la soumettre.
  • 03 : Les Démons primordiaux, Diablo, Baal et Méphisto, ont jadis semé le chaos dans notre monde, avant que l’ordre des Horadrims soit formé pour les traquer et capturer leur essence dans des pierres d’âmes.
  • 04 : Enfouie sous la ville de Tristram, la pierre d’âme de Diablo resta inviolée pendant des générations… Jusqu’au jour fatidique où il fut libéré de sa pierre et où notre cathédrale sacrée devint un portail vers les Enfers.
  • 05 : Le seigneur de la Terreur poussa notre bon roi Léoric à la folie et prit possession de son fils cadet, Albrecht. Accablée par l’esprit gangréné de Léoric et par les sbires de Diablo hantant ses nuits, Tristram sombra dans le chaos et la peur.
  • 06 : À l’instant même où nous avions cédé au désespoir… l’espérance apparut. Le fils aîné de Léoric, Aidan, revint de terres lointaines et fit le serment de vaincre le mal démoniaque qui avait fait de nos vies un cauchemar permanent.
  • 07 : Il se rua dans le labyrinthe sous la cathédrale de Tristram et terrassa le seigneur de la Terreur en personne. Tous, nous entendîmes le terrible écho des hurlements d’agonie du démon s’élever des profondeurs maudites.
  • 08 : Tristram fut sauvée et enfin, nous pûmes goûter à la paix. Mais là où nos tourments avaient cessé, ceux d’Aidan ne firent que commencer. Il semblait distant… troublé par quelque fardeau invisible. Et puis, un jour, il disparut subitement.
  • 09 : Dans le sillage de sa disparition, une nouvelle vague de démons déferla sur Tristram. N’ayant plus personne pour nous défendre, la ville fut réduite en cendres. Mes amis… furent massacrés, puis relevés d’entre les morts.
  • 10 : Moi seul échappai à la boucherie, mais je fus mis en cage et contraint d’assister à la profanation de Tristram. Je crus mourir là, dans les ruines calcinées de ma ville, mais un groupe d’aventuriers intrépides vint à ma rescousse.
  • 11 : Ils me parlèrent de ténèbres grandissantes s’étendant vers l’est, et je sus dans mon cœur qu’il s’agissait d’Aidan. Cet homme jadis vaillant, et qui acquit plus tard le surnom de Rôdeur noir, avait succombé au mal…
  • 12 : Après la chute de Diablo, Aidan avait cru pouvoir contenir en lui l’essence du seigneur démon. Aussi nobles fussent ses intentions, la volonté oppressante du seigneur de la Terreur eut raison de lui.
  • 13 : Les nouveaux camarades qui m’avaient secouru se précipitèrent à Lut Gholein et y apprirent le plan du Rôdeur qui consistait à libérer Baal, le seigneur de la Destruction, de sa prison souterraine située dans le désert proche de la ville. Malheureusement, ils arrivèrent trop tard…
  • 14 : La tombe de Baal était vide. Seul s’y trouvait Tyraël, archange de la Justice et membre du conseil des Angiris, qui gouvernaient les Cieux. Lui aussi avait appris que Diablo se dirigeait vers l’est.
  • 15 : Tyrael implora les héros de traquer les deux Démons primordiaux jusqu’à la cité templière de Travincal et de les empêcher de libérer leur frère infernal, Méphisto, seigneur de la Haine.
  • 16 : Bien que les mortels suivirent les consignes de Tyraël, les seigneurs démons réussirent malgré tout à se réunir. C’est alors que Diablo revêtit sa véritable forme, détruisant la dernière parcelle d’humanité qu’Aidan possédait encore.
  • 17 : Imperturbables, mes compagnons maintinrent leur effort, massacrèrent Méphisto et récupérèrent sa pierre d’âme. Ils se lancèrent ensuite à la poursuite de Diablo à travers les Enfers, où il avait commencé à amasser ses loyaux serviteurs démoniaques.
  • 18 : Là, dans des lieux où aucun mortel n’avait encore posé pied, les intrépides champions terrassèrent le seigneur de la Terreur. Ils scellèrent leur victoire sur la forge infernale, où ils détruisirent les pierres d’âme de Diablo et de Méphisto.
  • 19 : Tandis que les héros combattaient ses frères, Baal prit la tête d’une armée impie et se rendit au mont Arreat, refuge de l’immense Pierre-Monde. En corrompant cet artéfact sacré, il espérait plonger toute l’humanité dans les ténèbres.
  • 20 : Au sommet du mont, mes camarades triomphèrent de justesse du seigneur de la Destruction, non sans qu’il ait pu corrompre la Pierre-Monde. L’humanité semblait condamnée…
  • 21 : Tyraël, convaincu que seul un acte radical pourrait éviter à l’humanité d’être damnée, plongea El’druin, son épée, dans la Pierre-Monde, fracassant le cristal et provoquant une explosion cataclysmique.
  • 22 : Aujourd’hui encore, je ne peux m’empêcher de me demander quel sera le prix des actes de Tyraël. A-t-il sauvé notre monde, ou l’a-t-il condamné à quelque destin sinistre et indistinct ?
  • 23 : Malgré les victoires remportées sur les Démons primordiaux, je sens les ténèbres s’approcher. Deux seigneurs des Enfers, Asmodan et Bélial, subsistent encore, et je redoute qu’ils soient les hérauts de la fin des temps.
German

  • 01 : Bleibt ein Weilchen und hört zu ... Mein Name ist Deckard Cain. Ich bin der Letzte der Horadrim – einem geheimen Orden, der ins Leben gerufen wurde, um die Menschheit vor den dämonischen Mächten der Brennenden Höllen zu schützen.
  • 02 : Doch meine Zeit auf dieser Welt neigt sich ihrem Ende, also muss ich mein Wissen weitergeben. Die Menschheit darf niemals vergessen, welche Opfer wir gegen die Herren der Hölle erbringen mussten, denn sie werden nicht aufgeben, bis nicht alles Leben ihnen untertan ist.
  • 03 : Die Großen Übel – Diablo, Baal und Mephisto – stürzten einst unsere Welt ins Chaos, bevor der Orden der Horadrim gegründet wurde, sie zu jagen und ihre Essenzen in verzauberten Seelensteinen einzuschließen.
  • 04 : Tief unter der Stadt Tristram schlummerte Diablos Seelenstein seit Generationen ungestört ... bis zu dem schicksalhaften Tag, an dem er freigelassen wurde und sich unsere heilige Kathedrale in das Tor zur Hölle verwandelte.
  • 05 : Der Herr des Schreckens trieb unseren geliebten König Leoric in den Wahnsinn und bemächtigte sich seines jüngsten Sohnes, Albrecht. Die vergifteten Gedanken Leorics und die Diener Diablos, die des Nachts umgingen, versetzten Tristram in Chaos und Schrecken.
  • 06 : Gerade als wir uns unserem Schicksal ergeben wollten ... keimte neue Hoffnung auf. Leorics ältester Sohn, Aidan, kehrte von seinen Reisen zurück und schwor, dem dämonischen Bösen, das unsere Tage in einen nicht enden wollenden Alptraum verwandelt hatte, ein Ende zu bereiten.
  • 07 : Er stürmte in das Labyrinth unter der Kathedrale Tristrams und tötete den Herrn des Schreckens selbst. Wir alle hörten den schrecklichen Todesschrei des Dämons aus den verfluchten Tiefen heraufhallen.
  • 08 : Tristram war gerettet und endlich hatten wir wieder Frieden. Doch wo unsere Qual endete, begann die Aidans erst. Er erschien distanziert ... geplagt von einer unbekannten Last. Dann, eines Tages, verschwand er einfach.
  • 09 : Nach seinem Verschwinden verwüstete eine neue Welle von Dämonen Tristram. Ohne Verteidiger wurde die Stadt dem Erdboden gleich gemacht. Meine Freunde ... wurden abgeschlachtet und von den Toten erweckt.
  • 10 : Nur ich blieb verschont, in einen Käfig gesperrt und dazu gezwungen, die Besudelung Tristrams mitanzusehen. Ich dachte, ich würde dort in den Ruinen meiner Heimatstadt sterben, doch wurde ich von einer Gruppe mutiger Helden gerettet.
  • 11 : Sie sprachen von einer großen Dunkelheit, die ihre Finger nach Osten ausstreckte, und ich wusste in meinem Herzen, dass es Aidan war. Dieser einst so ehrenhafte Mann, der nun als der Dunkle Wanderer bekannt war, war dem Bösen anheimgefallen ...
  • 12 : Nach Diablos Sturz wollte Aidan die Essenz des Dämonenherrschers in sich selbst gefangen halten. So edelmütig seine Absichten auch waren, der Wille des Herrn des Schreckens überwältigte ihn.
  • 13 : Meine neuen Gefährten eilten nach Lut Gholein und erfuhren vom Plan des Wanderers, Baal, den Herrn der Zerstörung, aus seinem Gefängnis unter den östlichen Wüsten zu befreien. Doch sie kamen zu spät ...
  • 14 : Baals Grabkammer war leer, bis auf Tyrael, den Erzengel der Gerechtigkeit und Mitglied des Angiris-Rates, der über die Hohen Himmel herrscht. Auch er hatte von Diablos Reise nach Osten erfahren.
  • 15 : Tyrael ersuchte die Helden, die beiden Großen Übel in der Tempelstadt Travincal ausfindig zu machen und sie daran zu hindern, ihren höllischen Bruder Mephisto, den Herrn des Hasses, zu befreien.
  • 16 : Obwohl die Sterblichen Tyraels Rat folgten, gelang den Dämonenherrschern dennoch ihre Wiedervereinigung. In diesem Moment nahm Diablo auch endgültig wieder seine Dämonengestalt an und schüttelte sämtliche Überreste von Aidans Menschlichkeit ab.
  • 17 : Ohne zu zögern drängten meine Begleiter vorwärts, töteten Mephisto und brachten seinen Seelenstein in ihren Besitz. Dann ging die Jagd weiter in die Brennen Höllen, wo Diablo begonnen hatte, seine ihm treuen Diener zu versammeln.
  • 18 : Dort, in dem Reich, das noch nie ein Sterblicher vorher betreten hatte, besiegten die furchtlosen Helden den Herrn des Schreckens. An der Höllenschmiede vollendeten sie ihren Sieg, indem sie die Seelensteine Diablos und Mephistos zerschmetterten.
  • 19 : Doch während sich die Helden um Diablo und Mephisto kümmerten, konnte Baal ungehindert eine unheilige Armee aufstellen und sie zum Berg Arreat marschieren lassen, wo der riesige Weltenstein ruhte. Indem er dieses heilige Artefakt verdarb, hoffte Baal, die gesamte Menschheit dem Bösen zuzuwenden.
  • 20 : Auf dem Gipfel des Berges trugen meine Gefährten um Haaresbreite den Sieg über den Herrn der Zerstörung davon. Doch die Verderbnis des Weltensteins durch Baal konnte nicht rückgängig gemacht werden. Das Schicksal der Menschheit, so schien es, war besiegelt ...
  • 21 : Tyrael glaubte, dass nur eine drastische Tat die Menschheit vor der Verdammnis bewahren würde. Und so schleuderte er sein Schwert, El'druin, in den Weltenstein, zerschmetterte den Kristall und löste eine katastrophale Explosion aus.
  • 22 : Ich kann nur mutmaßen, welchen Preis wir für Tyraels Entscheidung werden zahlen müssen. Bewirkte er die Rettung unserer Welt oder überließ er sie lediglich einem düsteren und unbekannten Schicksal?
  • 23 : Trotz der Siege über die Großen Übel, spüre ich eine näherrückende Dunkelheit. Zwei Herren der Hölle sind noch am Leben – Azmodan und Belial – und ich befürchte, dass sie das bevorstehende Ende aller Tage einläuten werden.
Polish

  • 01 : Poczekaj chwilę i posłuchaj... Nazywam się Deckard Cain. Jestem ostatnim z tajemnego zgromadzenia Horadrimów, które miało za zadanie strzec ludzkość przed demonicznymi siłami z Płonących Piekieł.
  • 02 : Postarzałem się jednak i muszę przekazać komuś mą wiedzę. Ludzkość nigdy nie może zapomnieć o naszej walce, albowiem Władcy Piekieł nie spoczną, dopóki nie zapanują nad nami wszystkimi.
  • 03 : Owi Najwyżsi Źli - Diablo, Baal i Mefisto – rozpętali niegdyś zniszczenie na naszym świecie, zanim zakon Horadrimów powstał, aby ich pokonać i uwięzić w zaklętych kamieniach dusz.
  • 04 : Zakopany pod miasteczkiem Tristram, kamień z duszą Diablo spoczywał spokojnie przez wiele pokoleń... aż pewnego pamiętnego dnia demon uwolnił się i przemienił naszą katedrę w przedsionek piekła.
  • 05 : Władca Grozy doprowadził naszego dobrego króla Leoryka do obłędu i opętał jego najmłodszego syna, Albrechta. Umysł Leoryka został zatruty, a po okolicy zaczęły grasować sługi Diablo - chaos i strach opanowały Tristram.
  • 06 : I kiedy już mieliśmy poddać się rozpaczy... pojawiła się nadzieja. Najstarszy syn Leoryka, Aidan, powrócił z wyprawy i poprzysiągł, że zgładzi demony, które zamieniły nasze życie w niekończący się koszmar.
  • 07 : Aidan zapuścił się w głąb labiryntów pod katedrą w Tristram i zgładził samego Władcę Grozy. Z przeklętych otchłani do naszych uszu dobiegł straszliwy ryk ginącego demona.
  • 08 : Tristram zostało ocalone i wreszcie nastał spokój. Lecz gdy dla nas cierpienie dobiegło końca, dla Aidana dopiero się zaczynało. Zaczął stronić od ludzi. Zdawało się, że ciąży mu jakieś niewidzialne brzemię. Aż pewnego dnia zniknął.
  • 09 : Po jego odejściu, nadeszła nowa fala demonów, która spustoszyła Tristram. Nie było już komu nas bronić, a miasto zostało obrócone w ruinę. Moi przyjaciele… zostali wymordowani, po czym powstali z grobów jako nieumarli.
  • 10 : Ocalałem jedynie ja. Zamknięty w klatce patrzyłem na pohańbienie Tristram. Myślałem, że umrę pośród ruin mego domu, lecz ocaliła mnie grupa dzielnych bohaterów.
  • 11 : Opowiedzieli mi o wielkiej ciemności, rozciągającej się na wschód. W głębi serca czułem, że chodzi im o Aidana. Ten niegdyś dzielny człek całkowicie oddał się złu i w pamięci ludzkiej zapisał się jako Mroczny Wędrowiec...
  • 12 : Po upadku Diablo, Aidan sądził, że uda mu się uwięzić duszę demonicznego władcy w sobie. Choć zamiary miał szlachetne, zła wola Władcy Grozy okazała się silniejsza.
  • 13 : Moi nowi towarzysze pospieszyli do Lut Gholein, gdzie poznali plan Wędrowca, by uwolnić Baala, Władcę Zniszczenia, z więzienia ukrytego pod piaskami pustyni. Jednakże przybyli za późno...
  • 14 : W pustym grobowcu Baala zastali jedynie Tyraela, archanioła sprawiedliwości i członka Rady Angiris, która włada Królestwem Niebios. On również dowiedział się o podróży Diablo na wschód.
  • 15 : Tyrael wezwał bohaterów, aby wytropili dwóch Najwyższych Złych w Mieście Świątynnym Travincal i powstrzymali demony przed uwolnieniem ich piekielnego brata, Mefista, Władcy Nienawiści.
  • 16 : Choć śmiertelnicy poszli za radą anioła Tyraela, to władcom demonów udało się zjednoczyć na nowo. Wówczas Diablo przyjął swą prawdziwą, demoniczną postać, odrzucając resztki człowieczeństwa Aidana.
  • 17 : Moi niewzruszeni towarzysze nie ustawali w wysiłkach. Zabili Mefista i zdobyli kamień z jego duszą. Następnie puścili się w pogoń za Diablo do Płonącego Piekła, gdzie zaczęła się gromadzić oddana Najwyższemu Złu demoniczna armia.
  • 18 : Tamże, w krainie nigdy nietkniętej ludzką stopą, nieustraszeni śmiałkowie pokonali Władcę Grozy. W Piekielnej Kuźni przypieczętowali swoje zwycięstwo niszcząc kamienie z duszami Diablo i Mefista.
  • 19 : Kiedy bohaterowie skupili się na jego braciach, Baal dotarł wraz z potworną armią na Górę Arreat, sanktuarium potężnego Kamienia Świata. Wypaczając ten święty artefakt, chciał zwrócić całą ludzkość ku złu.
  • 20 : Na szczycie góry moim towarzyszom z trudem udało się odnieść zwycięstwo nad Władcą Zniszczenia, lecz Baal i tak zdołał skazić Kamień Świata. Zdawało się, że ludzkość skazana jest na klęskę...
  • 21 : Tyrael, przekonany o tym, że jedynie drastyczny krok może ocalić ludzi przed potępieniem, cisnął swym mieczem El'druinem w Kamień Świata, niszcząc kryształowy artefakt i doprowadzając do katastrofalnej eksplozji.
  • 22 : Nie mogę przestać zastanawiać się nad ceną, jaką przyjdzie nam zapłacić za czyn Tyraela. Czy ocalił nasz świat, czy też skazał go na nieznany nam jeszcze, ponury los?
  • 23 : Pomimo zwycięstwa nad Najwyższymi Złymi, wyczuwam, że nadchodzi ciemność. Pozostali jeszcze dwaj Władcy Piekła – Azmodan oraz Belial – i lękam się, że ich przybycie zwiastować będzie nadejście Dni Ostatnich.
Portuguese

  • 01 : Fique um pouco e escute... Meu nome é Deckard Cain. Sou o último dos Horadrim, uma ordem secreta reunida para proteger a humanidade das forças do Inferno Ardente.
  • 02 : Agora estou ficando velho, e preciso transmitir meus conhecimentos. A humanidade não pode esquecer da luta contra os Senhores do Inferno, pois eles não descansarão enquanto não dominarem tudo.
  • 03 : Os Males Supremos; Diablo, Baal e Mefisto; um dia trouxeram o caos ao nosso mundo, antes da ordem Horádrica ser criada para caçá-los e prender suas essências em pedras das almas encantadas.
  • 04 : Enterrada sob a cidade de Tristram, a pedra das almas de Diablo permaneceu esquecida por gerações... Até o dia maldito em que ele foi libertado e nossa sagrada catedral foi tornada num portal para o Inferno.
  • 05 : O Senhor do Medo enlouqueceu nosso bom rei Leoric e possuiu seu filho mais novo, Albrecht. Com a mente de Leoric envenenada e os lacaios de Diablo se esgueirando na noite, o medo e o caos dominaram Tristram.
  • 06 : Quando já tínhamos nos desesperado... a esperança surgiu. O filho mais velho de Leoric, Aidan, voltou do estrangeiro e prometeu derrotar o mal demoníaco que tornou nossas vidas em um pesadelo eterno.
  • 07 : Ele invadiu o labirinto sob a Catedral de Tristram e derrotou o Senhor do Medo sozinho. Todos ouvimos o terrível grito de morte do demônio ecoando das profundezas malditas.
  • 08 : Tristram foi salva, e finalmente conhecemos a paz. Mas no que nosso tormento se encerrou, o de Aidan apenas começava. Ele parecia distante... incomodado por um fardo oculto. Então, um dia, ele simplesmente sumiu.
  • 09 : Após a partida de Aidan, uma nova onda de demônios devastou Tristram. Sem ninguém mais para nos defender, a cidade se tornou cinzas. Meus amigos... foram massacrados e erguidos dos mortos.
  • 10 : Só eu fui poupado, enjaulado e obrigado a assistir à corrupção de Tristram. Achei que iria morrer nas ruínas de meu lar, mas fui resgatado por um grupo de bravos heróis.
  • 11 : Eles mencionaram uma grande treva se estendendo para o leste, e eu soube que era Aidan. Aquele homem outrora valoroso, depois conhecido como Errante Sombrio, tinha sucumbido ao mal...
  • 12 : Após a queda de Diablo, Aidan tentou conter a essência do senhor das trevas dentro de si. Mesmo com essas nobres intenções, a vontade opressiva do Senhor do Medo o sobrepujou.
  • 13 : Meus novos camaradas correram a Lut Gholein e descobriram o plano do Errante de libertar Baal, o Senhor da Destruição, de sua prisão nos desertos próximos. Porém, chegaram tarde demais...
  • 14 : A tumba de Baal continha apenas Tyrael, o arcanjo da Justiça e membro do Conselho Ângiris, que governava o Paraíso Celestial. Ele também sabia da jornada de Diablo ao oriente.
  • 15 : Tyrael rogou aos heróis que perseguissem os Males Supremos até a cidade sagrada de Travincal e impedissem que eles libertassem seu irmão infernal, Mefisto, o Senhor do Ódio.
  • 16 : Mesmo orientados por Tyrael, os mortais não evitaram que os lordes demônios se reunissem. Foi então que Diablo tomou sua forma demoníaca real, abandonando os últimos vestígios da humanidade de Aidan.
  • 17 : Corajosamente, meus companheiros seguiram em frente, matando Mefisto e recuperando sua pedra das almas. Eles então perseguiram Diablo até o Inferno Ardente, onde ele reunia seus seguidores.
  • 18 : Lá, nos reinos em que mortal algum jamais pisara, os campeões derrotaram o Senhor do Medo. Foi na Forja Infernal que eles selaram a vitória, destruindo as pedras das almas de Diablo e Mefisto.
  • 19 : Enquanto os heróis cuidavam de seus irmãos, Baal marchou seu exército profano até o monte Arreat, ninho da imensa Pedra do Mundo. Ao corromper o artefato sagrado, ele planejava macular todos os humanos.
  • 20 : No cume do monte, meus camaradas triunfaram sobre o Senhor da Destruição, mas não antes que Baal tivesse profanado a Pedra do Mundo. A humanidade parecia estar perdida.
  • 21 : Tyrael acreditava que apenas um ato drástico salvaria a humanidade da danação. E portanto atirou a espada, El’druin, na Pedra do Mundo, destruindo o cristal e iniciando uma catastrófica explosão.
  • 22 : Não posso deixar de questionar o preço das ações de Tyrael. Terá ele salvado nosso mundo, ou apenas nos condenado a um destino sombrio e desconhecido?
  • 23 : Apesar das vitórias sobre os Males Supremos, sinto que trevas se aproximam. Restam dois Senhores do Inferno--Azmodan e Belial--e temo que eles trarão o Fim dos Dias.
Turkish

  • 01 : Biraz kal ve kulak ver... Benim adım Deckard Cain. İnsanlığı Cehennem'in şeytani güçlerinden korumak için kurulan gizli Horadrim tarikatının sağ kalan son üyesiyim.
  • 02 : Gel gör ki, yaşlandım ve bildiklerimi yeni nesillere aktarmak zorundayım. İnsanoğlu Cehennem'in Efendileri'ne karşı verdiğimiz mücadeleleri asla unutmamalı, zira bu ifritler her şeye egemen olmadan rahat etmeyecektir.
  • 03 : Baş İblisler; Diablo, Baal ve Mephisto, Horadrim tarikatının kurulup da onların özlerini büyülü ruhtaşlarına koymasından evvel, dünyanın altını üstüne getiriyordu.
  • 04 : Diablo'nun Tristram'ın altına gömülen ruhtaşı, nesiller boyunca gözlerden uzak kaldı... Ta ki içindeki iblisin serbest kaldığı ve kutsal katedralimizin Cehennem'e açılan bir geçide dönüştüğü o uğursuz güne kadar.
  • 05 : Dehşetin Efendisi, iyiler iyisi kralımız Leoric'i delirtti ve küçük oğlu Albrecht'i ele geçirdi. Leoric'in aklı zehirlenip de Diablo'nun yardakçıları geceleri cirit atmaya başlayınca, Tristram kargaşa ve korkunun pençesine düştü.
  • 06 : Tam umutsuzluğa teslim olup, pes etmek üzereydik ki... bir umut ışığı doğdu. Leoric'in büyük oğlu Aidan uzak diyarlardaki yolculuğundan döndü ve hayatlarımızı bitmek bilmez bir kâbusa çeviren habis iblisi alt etmeye yemin etti.
  • 07 : Hışımla Tristram Katedrali'nin altındaki labirente daldı ve Dehşetin Efendisi'ni kendi elleriyle hakladı. İblisin lanetli derinliklerden yankılanarak yükselen ölüm feryadını hepimiz duyduk.
  • 08 : Tristram kurtulmuştu ve sonunda huzura kavuşmuştuk. Ama bizim ızdırabımızın sonu, Aidan'ınkinin başlangıcı olmuştu. Dünyadan elini çekmişti... Omuzlarında sanki görünmez bir yük vardı. Sonra günün birinde, sırra kadem bastı.
  • 09 : Ortadan kayboluşunun ardından, yeni bir iblis akını Tristram'ı kasıp kavurdu. Bizi koruyacak kimse kalmadığı için, kasaba yanıp kül oldu. Dostlarım....katledildi ve cesetleri diriltildi.
  • 10 : Bir tek benim canıma kıyılmadı; bir kafese atıldım ve Tristram'ın yıkımını izlemeye zorlandım. Orada, yuvamın harabeleri arasında ölüp gideceğimi sanıyordum ama bir grup cesur kahraman yetişip, beni kurtardı.
  • 11 : Bana doğuya doğru ilerleyen büyük bir karanlıktan bahsettikleri anda, bunun Aidan olduğunu anlamıştım. Bir zamanların bu yiğit adamı, artık Kara Gezgin olarak anılmaya başlamış ve kötülüğün kulu olmuştu...
  • 12 : Diablo'yu yendikten sonra, Aidan iblis efendisinin özünü kendine almayı istemişti. Aidan'ın niyeti asil olsa da, Dehşetin Efendisi'ninbaskın iradesi onu boyunduruğu altına aldı.
  • 13 : Yeni yoldaşlarım hızla Lut Gholein'e gittiler ve Gezgin'in, Yıkımın Efendisi olan Baal'i civardaki çöl kumlarının altındaki zindanından kurtarmayı planladığını öğrendiler. Lakin oraya çok geç varmışlardı...
  • 14 : Adaletin baş meleği ve Cennet'i yöneten Angiris Meclisi'nin bir üyesi olan Tyrael geldiğinde, Baal'in mezarının boş olduğunu gördü. Diablo'nun doğuya ilerleyişini o da öğrenmişti.
  • 15 : Tyrael, kahramanlardan, iki Baş İblisin peşinden Tapınak Kenti Travincal'a gitmelerini ve Nefretin Efendisi olan menfur kardeşleri Mephisto'yu serbest bırakmalarını önlemelerini rica etti.
  • 16 : Faniler Tyrael'ın yolundan ilerlese de, iblis efendileri yine de kavuşmayı başardı. İşte o zaman, Diablo, Aidan'ın insanlığından kalan son kırıntıları da parçalayarak, gerçek şeytani suretine büründü.
  • 17 : Gözü pek yoldaşlarım bundan yılmadı ve Mephisto'yu katlederek, onun ruhtaşını ele geçirdi. Sonra Diablo'nun peşinden, sadık şeytani yandaşlarını toplamaya başladığı Cehennem'e gittiler.
  • 18 : Korkusuz cengâverler,daha önce hiçbir faninin ayak basmadığı bu alemde Dehşetin Efendisi'ni mağlup etti. Sonunda, Diablo ile Mephisto'nun ruhtaşlarını Cehennem Ocağı'nda yok ederek zaferlerini pekiştirdiler.
  • 19 : Kahramanların kardeşleriyle meşgul olmasını fırsat bilen Baal, melun bir orduyla, muazzam Dünyataşı'nın bulunduğu Arreat Dağı'na yürüdü. Bu kutsal emaneti yozlaştırarak, insanlığın tamamını kötülük yoluna çekmeyi umut ediyordu.
  • 20 : Yoldaşlarım, Yıkımın Efendisi'ni dağın zirvesinde güçbela yenmeyi başarsalar da, Baal'in Dünyataşı'nı lekelemesini önleyemediler. Artık insanlığın sonu kaçınılmaz görünüyordu...
  • 21 : Tyrael sadece bir tek cüretkâr hareketin insanlığı bu lanetten kurtarabileceğine inanıyordu. Bu yüzden kristali parçalayarak, kıyamet misali bir patlamaya sebep olma pahasına, kılıcı El'druin'i Dünyataşı'na savurdu.
  • 22 : Tyrael'ın bu yaptığının bedeli ne olacak diye meraka düşmeden edemiyorum. Dünyamızı kurtardı mı, yoksa onu korkunç ve görülmemiş bir kadere mi mahkûm etti?
  • 23 : Baş İblislere karşı kazanılan zaferlere rağmen, bir karanlığın yaklaştığını hissediyorum. Geriye iki Cehennem Efendisi kaldı; Azmodan ile Belial ve onların Kıyamet'in habercisi olmalarından korkuyorum.
Russian

  • 01 : Постой и послушай... Меня зовут Декард Каин. Я последний из тех, кто принадлежал к тайному ордену Хорадрим, издавна охранявшему наш мир от вторжения демонов.
  • 02 : Я уже стар и должен передать кому-то свои знания. Мы всегда должны помнить об угрозе со стороны повелителей Преисподней, ибо они не успокоятся, пока не покорят все сущее.
  • 03 : По вине Диабло, Баала и Мефисто наш мир уже некогда был погружен в пучину хаоса. Именно тогда был создан орден Хорадрим, члены которого должны были найти и уничтожить демонов. Великие воплощения зла были побеждены и заключены в магические камни души.
  • 04 : Камень души Диабло много веков хранился в подземельях под городом Тристрамом... до того рокового дня, когда Диабло обрел свободу и наш святой собор стал воротами в ад.
  • 05 : Владыка Ужаса довел нашего короля Леорика до безумия, а затем вселился в его младшего сына Альбрехта. Когда правитель не ведает, что творит, а во мраке рыщут демоны, трудно не предаться отчаянию. Тристрам погрузился во тьму скорби.
  • 06 : Но среди хаоса и страха возникла надежда. Из далекого путешествия вернулся старший сын Леорика, Айдан. Он поклялся расправиться со злом, которое превратило нашу жизнь в один нескончаемый кошмар.
  • 07 : Айдан бесстрашно спустился в лабиринты под собором и одолел самого Владыку Ужаса. Все мы слышали жуткий предсмертный крик Диабло, что эхом донесся из проклятого подземелья.
  • 08 : Тристрам был спасен. Нашим мучениям пришел конец, но страдания Айдана только начинались. Он казался погруженным в себя... некая незримая ноша угнетала его. А в один день он просто исчез.
  • 09 : После этого новая волна демонов захлестнула Тристрам. Лишившись единственного защитника, город пал. Все мои друзья погибли... а затем восстали из мертвых в виде нежити.
  • 10 : Демоны оставили в живых лишь меня. Они посадили меня в клетку, и я был вынужден наблюдать, как они уничтожали город. Я уже успел попрощаться с жизнью, но тут в Тристрам ворвалась группа отважных героев. Они спасли меня.
  • 11 : Они рассказали о тьме, что простирается на восток, и в глубине души я знал, что за ней стоит Айдан. Когда-то благородный рыцарь, в чьем сердце теперь жило великое зло, стал известен как Темный странник...
  • 12 : После победы над Диабло Айдан надеялся удержать сущность повелителя демонов внутри себя. Конечно, он был движим благими намерениями, но воля Владыки Ужаса оказалась сильнее.
  • 13 : Мои новые спутники отправились в Лут-Голейн. Там они узнали о плане Темного странника освободить Владыку Разрушения Баала из заточения в затерянной среди песков гробнице. Но они опоздали...
  • 14 : Вместо Баала герои обнаружили плененного Тираэля — архангела Справедливости и члена правящего Небесами Ангирского совета. Он тоже узнал о том, что Диабло отправился на восток.
  • 15 : Тираэль умолял героев отправиться вслед за повелителями Преисподней в город-храм Травинкаль и помешать освобождению третьего великого воплощения зла — Мефисто, Владыки Ненависти.
  • 16 : Герои выполнили просьбу Тираэля, но повелителям Преисподней все равно удалось воссоединиться. Тогда же Диабло обрел свой истинный облик. От Айдана в нем теперь не осталось и следа.
  • 17 : Это не остановило моих неустрашимых спутников. Убив Мефисто и заполучив его камень души, они отправились в саму Преисподнюю, где Диабло начал собирать армию верных ему демонов.
  • 18 : В этом царстве, где не ступала нога смертного, доблестные герои одолели Владыку Ужаса. Они уничтожили камни души Диабло и Мефисто в Адской кузне, чтобы повелители Преисподней не смогли возродиться вновь.
  • 19 : В это время Баал вел свое нечестивое воинство на гору Арреат, в недрах которой хранился огромный Камень мироздания. Осквернив этот священный артефакт, он хотел склонить человечество на сторону зла.
  • 20 : Мои друзья добрались до вершины горы и ценой невероятных усилий победили Баала, но Камень мироздания уже был осквернен. Казалось, человечество обречено...
  • 21 : Тираэль решил, что спасти людей от проклятия можно единственным способом. Он метнул в Камень мироздания свой меч Эл'друин, разрушив кристалл и вызвав взрыв неописуемой силы.
  • 22 : Остается только гадать, к чему приведет это решение Тираэля. Принес ли он спасение нашему миру или лишь обрек его на еще более мрачную участь?
  • 23 : Несмотря на победу над великими воплощениями зла, я чувствую приближение тьмы. Остались еще два повелителя Преисподней — Азмодан и Белиал. Боюсь, скоро они дадут о себе знать, и мы станем свидетелями наступления последних дней.

Comments

  • To post a comment, please or register a new account.
Posts Quoted:
Reply
Clear All Quotes